Δεν είναι ο κόσμος σου αυτός ...

"Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν" τραγουδάει ο αξέχαστος Νίκος Παπάζογλου σε στίχους του επίσης αξέχαστου Γιάννη Ρασούλη και διαπιστώνω δυστυχώς ότι η φράση αυτή ισχύει, στην Ελλάδα του 2011, στο 100%. Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν γίνεται με τίποτα ν' αλλάξει. Όλοι οι άνθρωποι ζουν, βλέπουν ή έστω μαθαίνουν για κάποια γεγονότα κι αντί να κάνουν πράξη το πρώτο εκείνο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό, δηλαδή να αντιδράσουν με τον οποιονδήποτε τρόπο, κλείνονται στο καβούκι τους και περιμένουν κάτι. Μπορεί βέβαια και να φοβούνται μήπως προκαλέσουν την οργή κάποιου ΜΕΓΑΛΟΥ - και δεν εννοώ του Θεού- και υποστούν κυρώσεις.

Κάποτε ο Oscar Wilde είπε ότι "οι άνθρωποι είναι άλλοι άνθρωποι. Οι σκέψεις τους είναι απόψεις άλλων ανθρώπων, η ζωή τους είναι μίμηση άλλων ζωών".
Αλήθεια, πόσες από τις ιδέες μας και τα "πιστεύω" μας είναι αυθεντικά δικά μας δίχως να μας έχουν επιβληθεί ή να τα έχουμε υιοθετήσει από συνήθεια είτε επειδή είναι η γνώμη των πολλών είτε επειδή τα αποδεχθήκαμε ως "κοινά παραδεκτά";

Το μόνο που ενδιαφέρει τους περισσότερους  και αυτό γιατί έχουν ως πρότυπο κάποιους άλλους, είναι το πώς θα αγοράσουν το τελευταίο μοντέλο μιας χλιδάτης μάρκας αυτοκινήτων, πώς θα περάσουν καλά το βράδυ τους, πώς θα γίνουν διάσημοι, πώς θα κοιτάξουν να "πατήσουν" τον άλλο  για να αναδειχθούν αυτοί ακόμα κι αν τα "θύματα" τους είναι κοντινοί τους άνθρωποι και πώς θα κλέψουν χωρίς να τους πάρει είδηση κανείς.

Και τα συναισθήματα; Πού πήγαν τα συναισθήματα; Πού πήγε η αγνή και άδολη αγάπη που μας δίδαξαν οι παλιότεροι; Πού πήγε η ευαισθησία; Στις μέρες μας όλο και περισσότεροι συνηθίζουν να φοράνε μάσκες. Υποκρίνονται συναισθήματα που δεν τολμούν να νιώσουν στην πραγματικότητα για να μην πληγωθούν ,καταλήγοντας έτσι  με μαθηματική ακρίβεια να πληγώνουν τους άλλους.

Κάποτε ο Χριστός σταυρώθηκε για εμάς και αντί να πάρουμε ως παράδειγμα  την αγάπη Του για όλους τους ανθρώπους ακόμη και για αυτούς που Τον καταδίκασαν σε σταύρωση και όρισαν το τέλος Του, συνεχίζουμε να είμαστε άπληστοι, αχάριστοι, αχόρταγοι και εκδικητικοί.

Ίσως λοιπόν . λίγες ώρες πρίν γιορτάσουμε την Ανάσταση Του, έχει έρθει η ώρα να σκεφτούμε σε τί κόσμο ζούμε και αν μπορούμε να τον αλλάξουμε προς το καλύτερο έστω και λίγο, αλλάζοντας εμάς πρώτα απ'όλα. Ίσως έχει έρθει η ώρα να απολογηθούμε όχι σε κάποιον άλλο , αλλά στον ίδιο μας τον εαυτό. Κι αν ακόμη σε αυτή μας την αναζήτηση του εαυτού μας  τρομάξει κάποιος από εμάς, δεν πειράζει ..think positive γιατί ...τα καλύτερα θα έρθουν !

Καλό Πάσχα ...!

Είναι τελικά τα blogs "η δημοσιογραφία των εκβιαστών" ;

Με σκληρή κριτική αναφέρθηκε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, σχετικά με την δημοσιογραφία των blogs,  στο άρθρο του στην εφημερίδα Καθημερινή. Συγκεκριμένα, ο κύριος Πάγκαλος ζήτησε να ανοίξει διάλογος για ένα ζήτημα που όπως υποστηρίζει απειλεί τη δυνατότητα έκφρασης και τον χαρακτήρα της Δημοκρατίας μας.


Κι έρχομαι τώρα εγώ και σε ρωτάω κύριε Πάγκαλε αλλά και κάθε Πάγκαλε που έχεις τις ίδιες απόψεις μαζί του . Η Δημοκρατία , την οποία έχετε κάνει καραμέλα και την "πετάτε" ανούσια από εδώ κι από εκεί, δεν προασπίζεται εκτός των άλλων και την ελευθερία της έκφρασης; Ποιος σας είπε δηλαδή ότι ντε και καλά δυνατότητα στην έκφραση έχουν μόνο οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί; Θέλετε να σας θυμίσω ότι στην αρχαιότητα ο καθένας μπορούσε να γίνει ρήτορας και να εκφράσει την άποψη του για ένα μείζον θέμα της εποχής; Καλά δεν είπαμε κιόλας να βγούμε  όλοι στους δρόμους να πιάσουμε  από μία γωνία , ν'αρχίσουμε να μιλάμε και σταματημό να μην έχουμε, γιατί θα μας περάσουν και για τρελούς. Αλλά  αλοίμονο, ζούμε  στην Ελλάδα του 2011 και δεν μπορούμε να εκφράσουμε δημοσίως την γνώμη μας μέσω ενός άρθρου στο blog μας;

Κάτι άλλο που διάβασα στο άρθρο του στην Καθημερινή  και μου σηκωθήκαν τα μαλλιά κάγκελο είναι ότι η ανωνυμία, λέει,  των blogs τα μετέτρεψε στο απόλυτο σύμβολο του πιο ακραίου λαϊκισμού και της συνωμοσιολογίας. Ποιος σου είπε καλέ μου άνθρωπε ότι εγώ θέλω σε ότι γράφω να βάζω την επίσημη τζίφρα μου και να μην υπογράφω σαν "το ταπεινό χαμομηλάκι" ας πούμε; Υπάρχει κάποιος κανόνας ή νόμος που να μου το απαγορεύει; Ή επειδή υπογράφω ανώνυμα βοηθώ στην παγίωση της ρουφιανιάς; Αν θέλετε κύριοι να δείτε τι σημαίνει ρουφιανιά επισκεφθείτε την Βουλή και τους 300 της.

 Συνωμοσιολογία δεν υπάρχει, ούτε βέβαια κρύβονται κάποια συμφέροντα πίσω από τα blogs.  Το ότι είσαι blogger, δεν σημαίνει απαραίτητα  ότι με αυτά που γράφεις και λες, εκβιάζεις τον κόσμο ή την εκάστοτε κυβέρνηση. Είπαμε , αυτά τα φαίνομενα τα συναντάμε αλλού. Βέβαια δεν λέω,υπάρχουν και ορισμένες "φωτεινές εξαιρέσεις" οι οποίες στων βωμό των 15' δημοσιότητας είναι ικανές να θυσιάσουν τα πάντα. Αλλά μην μας λέτε κύριε Πάγκαλε ότι όλοι είμαστε το ίδιο! Το μόνο σίγουρο -και θα συμφωνήσω απόλυτα σε αυτό που είπε- είναι ότι "ο οποιοσδήποτε μπορεί ανώνυμα να γράφει ότι θέλει χωρίς να έχει καμία ευθύνη ούτε για αυτό που γράφει ούτε για τον τρόπο που το γράφει".

Τα blogs, είτε ανώνυμα είτε επώνυμα , είναι η "δημοσιογραφία των πολιτών" και όχι των εκβιαστών, των δοσίλογων και των ρουφιάνων. Εξάλλου,στα blogs υπάρχει πάντα η  αμφίδρομη σχέση πληροφόρησης-ενημέρωσης ανάμεσα στον blogger και τον αναγνώστη μέσω των σχολίων.Σε αντίθεση δυστυχώς με τα άλλα μέσα τα οποία θεωρούν όλους εμάς κούτσουρα και άβουλα όντα και μας "πέτανε" μία είδηση χωρίς να περιμένουν από κάπου απάντηση ...