ΔΑΠ-ΝΔΦΚ .... Α-ΟΥ , Α-ΟΥΥ.... !

Και ναι! Για 25^η χρονιά η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ βγήκε πρώτη στις προτιμήσεις των φοιτητών στις εκλογές της 18^ης Μαϊου στα Ελληνικά Πανεπιστήμια. Μην γίνεστε καχύποπτοι, όχι, σας παρακαλώ! Τα party, οι εκδρομές , τα κεράσματα και οι σημειώσεις  δεν είναι σοβαροί λόγοι σύμφωνα με τους οποίους ένας νοήμων άνθρωπος/φοιτητής θα ψήφιζε μία παράταξη. Όπως λένε και οι ίδιοι εκπρόσωποι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ-κι εγώ τους πιστεύω ειλικρινά- , αυτά είναι τρόποι κοινωνικοποίησης των φοιτητών. Επομένως μην βιαστείτε να κατηγορήσετε και να πάρετε στα χέρια σας πέτρες! Εξάλλου, ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω...

Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα Ελληνικά Πανεπιστήμια κερδίζοντας τις εντυπώσεις και την πρωτιά το 1987. Μέχρι τότε, κυριαρχούσε η φοιτητική παράταξη του Περισσού (βλ ΠΚΣ) η οποία όμως είχε κουράσει το φοιτητικό κίνημα με τον ξύλινο λόγο της. Οι φοιτητές αναζητούσαν μία παράταξη η οποία θα ανταποκρινόταν στις ανάγκες τους και θα μιλούσε απλά και κατανοητά. Και κάπου εκεί εμφανίστηκε σαν από μηχανής θεός η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ με το σύνθημα που μίλησε στις καρδιές όλων (ή έστω των περισσότερων) φοιτητών «Be Up, be ΔΑΠ» !

Και όμως , δεν σταμάτησε εδώ. Για τα επόμενα 24 χρόνια συνέχισε να είναι πρώτη δύναμη στην φοιτητική κοινότητα επειδή πολύ απλά κατάφερε να επιβιώνει σε όλες τις δύσκολες και μη καταστάσεις που αφορούν την Ελλάδα, είτε αυτές είναι πολιτικές, οικονομικές είτε είναι κοινωνικές. Με τα χρόνια , κατάφερε να αποκτήσει ,όπως είναι φυσικό, φανατικούς οπαδούς  και φανατικούς...εχθρούς!

Κάπου όμως άρχισε να χάνει την μπάλα ...

Με την πάροδο των χρόνων όμως , το φοιτητικό κίνημα άρχισε να αδιαφορεί για τις φοιτητικές εκλογές με αποτέλεσμα να απαξιώνουν τον θεσμό των εκλογών αυτών. Ανάλογη ήταν και η αδιαφορία και απαξίωση του φοιτητικού κινήματος από τα μέλη των παρατάξεων με συμπεριφορές κάτω του μετρίου. Υπό του μηδενός καλύτερα ...

Και κάπου εδώ κολλάει και η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Στις φετινές φοιτητικές εκλογές ,εκπρόσωποι της ΔΑΠ στο ΤΕΙ του Πειραιά είπαν να γλεντήσουν τη νίκη τους εις βάρος της ηττημένης ΠΑΣΠ. Πώς έγινε αυτό;  Με σεξιστικά υπονοούμενα και χειρονομίες, με προκλητικά σχόλια και συνθήματα, με κοτόπουλα βαμμένα σε πράσινο χρώμα  και κρεμασμένα ανάποδα από ένα σχοινί (προφανής η αναφορά, τα λόγια είναι περιττά), ακόμη και με πλαστικές κούκλες από sex shop! Το τραγικό είναι ότι όλες αυτές οι ενέργειες προέρχονται από μία παράταξη η οποία τόσα χρόνια κάνει λόγο για πολιτισμό και για ήθος.

Έχουν περάσει αρκετές μέρες από την Τετάρτη των φοιτητικών εκλογών και ακόμη δεν έχει γίνει καμία αναφορά για το συγκεκριμένο περιστατικό είτε από το Γραφείο Τύπου της ΟΝΝΕΔ είτε από το ανάλογο της ΝΔ. Κανένας δεν βγήκε να καταδικάσει τίποτα !

Μέχρι τότε όμως , μία είναι η λύση: Πατήστε το 0 και αναμείνατε στο ακουστικό σας ...

Σεξουαλική Παρενόχληση....

...μα ποιος σας είπε ότι ισοδυναμεί με κλειστά στόματα και ατιμωρησία...;

Δύο εβδομάδες πριν ήρθε στο φως της δημοσιότητας η καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση μίας κοπέλας από τον Στρος Καν, γνωστό και ως Mr ΔΝΤ , εν ώρα εργασίας. Το σκάνδαλο Στρος Καν –ο οποίος παρεπιπτόντως αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση- λοιπόν, έβγαλε από το συρτάρι το «θαμμένο» θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης. Δυστυχώς όμως , πάντα υπάρχει μία , έστω μικρή, προκατάληψη για το συγκεκριμένο θέμα. Ακόμα και όταν πιστεύεις ότι μιλάς σε open minded άτομα, πάντα θα βλέπεις να υψώνεται ένα τείχος φόβου, δειλίας ακόμη και ταμπού. Ας μιλήσουμε λοιπόν χωρίς φόβο και πάθος....

Τι εννοούμε όμως όταν κάνουμε λόγο για σεξουαλική παρενόχληση; Είναι εκείνο το  ανεπιθύμητο βλέμμα, άγγιγμα, τα παράξενα σχόλια και σεξουαλικά υπονοούμενα για την εμφάνιση του θύματος, οι προσβλητικές ερωτήσεις με στόχο την δημιουργία αμηχανίας στο θύμα, ο εκβιασμός πως αν δεν ενδώσει στις σεξουαλικές ορέξεις του, το θύμα θα χάσει την δουλειά του και τέλος ο βιασμός.

Έρευνες δείχνουν ότι η σεξουαλική παρενόχληση είναι γυναικεία υπόθεση. Στις Ευρωπαϊκές χώρες το ποσοστό των σεξουαλικών παρενοχλούμενων γυναικών στον χώρο εργασίας τους αγγίζει το 35%, ενώ στις χώρες της Μεσογείου φτάνει μέχρι και το 80%.

Η σεξουαλική παρενόχληση ενισχύει και επιβεβαιώνει ,δυστυχώς, τα στερεότυπα που υπάρχουν για το γυναικείο φύλο ότι δηλαδή «η γυναίκα το προκάλεσε». Γι΄αυτό λοιπόν και η μέση Ελληνίδα η οποία έχει πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης δεν μπορεί να συζητήσει ανοιχτά αυτό το θέμα. Στον εργασιακό χώρο όμως η σεξουαλική παρενόχληση είναι ένα συμβόλαιο σιωπής ανάμεσα στους συναδέλφους που δύσκολα σπάει. Ίσως γιατί υπάρχει ο φόβος ότι το θύμα θα απολυθεί ή θα υποστεί υποβάθμιση όσον αφορά  την επαγγελματική του θέση. Μου είναι αδύνατο να καταλάβω αυτή την «ομερτά», όπως επίσης μου είναι αδύνατο να καταλάβω πώς γίνεται από μία καταγγελία ,να  ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου και ξαφνικά να «βρέχει αποκαλύψεις». Ίσως γιατί παίρνουν δύναμη από το γεγονός ότι το «περιστατικό» τους δεν ήταν το μόνο!

Η σεξουαλική παρενόχληση έχει πολλές τραυματικές συνέπειες στην υγεία, το ηθικό, την αξιοπρέπεια και τις πνευματικές και επαγγελματικές αποδόσεις του θύματος. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μετά απο έναν βιασμό ή σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο , τα θύματα παρουσιάζουν συμπτώματα μετα-τραυματικού στρες , κρίσεις πανικού, κατάθλιψη και άλλα πολλά με αποτέλεσμα να ζητούν συνέχεια αναρρωτικές άδειες εξαιτίας της κακής τους απόδοσης στην δουλειά.

Πλέον , σε όλες τις  χώρες την Ευρωπαϊκής Ένωσης η σεξουαλική παρενόχληση θεωρείται αδίκημα και τιμωρείται με φυλάκιση από 6 μήνες έως 3 χρόνια , ενώ δεν λείπει και η χρηματική αποζημίωση στο θύμα , η οποία ορίζεται από την δικαιοσύνη. Παρ’όλα αυτά , στην χώρα μας πρόσφατα ψηφίστηκε νομοσχέδιο σχετικά με την σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο το οποίο στηρίζει τα δικαιώματα των γυναικών.

Ρατσισμός : μία αιώνια ανοιχτή πληγή ....

Μία εβδομάδα έχει περάσει από τις απεργιακές κινητοποιήσεις της Τετάρτης και ακόμα είναι νωπό το αίμα που χύθηκε σε εκδηλώσεις ρατσιστικής βίας εναντίον μεταναστών .

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Η ρατσιστική δολοφονία του 21χρονου από το Μπαγκλαντές , οι 17 μετανάστες που ξυλοκοπήθηκαν άγρια από μέλη ακροδεξιών οργανώσεων , αφού τους κατέβασαν από αστικό λεωφορείο στην Γ’ Σεπτεμβρίου και οι καταδιώξεις μεταναστών οι οποίοι επέβαιναν σε ΙΧ αυτοκίνητα έφεραν την κατάσταση στο κόκκινο. Χαρακτηριστικό είναι ότι τρομοκρατημένοι αλλοδαποί που διατηρούν καταστήματα αναγκάζονται να τα κλείσουν από τον φόβο επιθέσεων , ενώ πλέον οι μετανάστες φοβούνται να περπατήσουν κατά μόνας στο κέντρο της Αθήνας. Και η οργή κλιμακώνεται...

Ποιος είναι όμως ο ορισμός του ρατσισμού; Σύμφωνα με το Wikipedia ο ρατσισμός είναι το δόγμα που αναπτύσσεται με σύνδεσμο συγκεκριμένα γνωρίσματα  (εθνικά, θρησκευτικά, πολιτισμικά κ.λ.π) προκειμένου να αναγάγει μια ομάδα (κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική), ως υπέρτερη άλλων. Το πιο συνηθισμένο είδος ρατσισμού, και αυτό που έχει δώσει την αρχική ονομασία στην λέξη (εκ της ιταλικής («ράτσα») razza=φυλή), είναι ο φυλετικός ρατσισμός. Οι ρατσιστές πιστεύουν σε βιολογικές διαφορές μεταξύ των φυλών , βάσει των οποίων και προσδιορίζουν αυτές σε ανώτερες και κατώτερες. Έτσι, με την θεωρία αυτή υποστηρίζουν ότι η φυλή με συγκεκριμένα (ανώτερα) εξωτερικά ή ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά, έχει το δικαίωμα να θεωρεί εαυτόν της ανώτερη από τις άλλες.

Σήμερα, η λέξη ρατσισμός χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις πράξεις μιας ομάδας ανθρώπων εναντίον μίας άλλης ομάδας. Έτσι , οι ρατσιστές υποστηρίζουν την διαφορετικότητα των φυλών. Επίσης , οι φυλετικοί ρατσιστές θεωρούν μία συγκεκριμένη ομοιογενή ομάδα ανθρώπων ως ανώτερη, π.χ. θεωρούν τους «λευκούς» ανθρώπους ανώτερους από τους «μαύρους». Ο ρατσισμός θεωρείται παραβίασβ του θεμελιώδους δικαιώματος του ανθρώπου στην ισότητα στους τομείς της εργασίας, της πολιτικής, της οικονομίας και άλλων παραγόντων της καθημερινότητας. Έτσι, οι ρατσιστές υποστηρίζουν την διαφορετικότητα των φυλών.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ECRI) του Συμβουλίου της Ευρώπης , το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο των ρατσιστικών και ξενοφοβικών φαινομένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Γραφείο των Ευρωπαϊκών Θεσμών και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΑΣΕ εκφράζουν την αποφασιστικότητά τους να συνεχίσουν ενωμένοι τον αγώνα. «Σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι πολύ σημαντικό να υιοθετήσουμε μια αποφασιστική θέση ενάντια στο ρατσισμό. Πρέπει να μείνουμε άγρυπνοι και έτοιμοι για δράση ενάντια σ΄αυτούς που προσπαθούν να διαιρέσουν και να θέσουν σε κίνδυνο τις κοινωνίες μας εξαιτίας των φυλετικών διαφορών , της εθνικής καταγωγής, της εθνικότητας, της θρησκείας ή των διαφορετικών πεποιθήσεων... Είναι ανησυχητικό το φαινόμενο 40 χρόνια μετά την ανακήρυξη από τον ΟΗΕ, της Παγκόσμιας Ημέρας για την εξάλειψη των ρατσιστικών διακρίσεων, να συνεχίζουμε να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τέτοια φαινόμενα σε όλες τις σφαίρες της κοινωνίας μας ...»
 Όπως είδαμε , ο ρατσισμός υπάρχει και στην Ελλάδα. Πώς όμως είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο στην χώρα μας η οποία είναι πλέον πολυπολιτισμική , πολυθρησκευτική και πολυεθνική;  Πώς είναι δυνατόν να φερόμαστε ρατσιστικά σε μετανάστες όταν μετανάστες ήμασταν κάποτε κι εμείς...;